खाँदबारीमा

आजका अति चर्चित

तीक्ष्ण प्रतिभाका मालिक 

प्रमुख आयुक्त जेठान !

 “अलिकति तपाईंलाई चुनाउमा

खाेट लाउँन सक्छु कि!”-भनि

खाँदबारी नगर बनाउँदा अनि 

अरूणकाे हिम्भा अभियानमा खाेज्दैछु!

केही गर्दिन –

चुपचाप 

“अरूण उपत्यका खुला विश्व विद्यालय” पढ्छु

सरकारका भरपर्दा- 

सचिव श्री दिनेश-श्री सुरेशले

नमस्कारसंगै “दाजु”भन्दा 

मात्दै  रयलेमा भेटिन्छु-

कथं तेता नभेटिए-

बरालकाे अरूणले बगर बना’काे

भाग्य खाेसेकाे मुध्दामा

 अदालत परिसरमा भेटिन्छु !

राई गुहार्दिन

तपाईंले गर्नु भ’न

सतर्कता सचिवज्यू

भन्दिन!

दानकाे क्याम्पसमा 

पैंतिस लाख खा’र

सहरमा धनी महल बनाउनेकाे

परिचय  लेब्राङ्गकाे सालघारीमा पछार्छु!

मनकामना जानु अघि

“परशुराम, सूर्यबहादुर

उत्तरकुमार  गुरूङ्गकाे

त्रिमूर्ति सालिक ठड्याउनुछ!”

ए साँची

छाेरी झुण्डेर मरी!

हुन्छ, 

हिमालय मा.वि खाँदबारीकाे

 हीरक जयन्तिमा भेटाैंला!

जँडाहा, समाज विपरित भनेर

 गाली गरेका

 तर 

तिनले नटेरेका

भाइ, भतिज, भान्जा,

 छरछिमेकका काँध चडेर

मनकामना जाने मनसुवा छ

तिनले –

ताता ठुटाले

 घाेच्छन् ‘नि 

आहा भन्नुछ !

छ न त- 

अरूण नदीकाे भलिवल मैदानमा

मेदिनी मलामीलाई 

नं २ मा राख्न मन छ

त्यति खेर ‘नि 

हेमराजकाे जाेशिलाे

 भाषन सुन्न मन छ,

पानी खाँदै सूर्याेदय हेर्दैछु!

ख्वै माग कत्तिकाे पुग्छ?